امیر تازه به‌عنوان کارآموز در یک شرکت تأسیسات گازی شروع به کار کرده بود. روز اول، استادکارش، آقا رضا، او را به یک پروژه نصب لوله‌کشی گاز در یک ساختمان برد. وقتی وارد زیرزمین شدند، آقا رضا با جدیت گفت: “امیر، اولین چیزی که باید یاد بگیری اینه که لوله‌های گاز باید درست مهار بشن. اگه بست‌ها شل باشن یا فاصله‌شون زیاد باشه، لوله‌ها تکون می‌خورن و ممکنه نشتی پیدا کنن.” امیر با دقت نگاه کرد که آقا رضا چطور با بست‌های فلزی محکم، لوله‌ها را به دیوار فیکس می‌کرد.
چند قدم جلوتر، آقا رضا ایستاد و به دیواری که لوله‌ها باید ازش رد می‌شدند اشاره کرد. “اینجا رو ببین. وقتی لوله از دیوار یا کف رد می‌شه، باید لوله محافظ یا همون sleeve بذاریم. مطابق با مبحث هفدهم مقررات ملی ساختمان، عبور لوله‌های گاز از داخل دیوارها و کف‌های ساختمان باید با استفاده از غلاف محافظ (Sleeve) انجام شود. فضای بین لوله گاز و غلاف نیز باید به طور مناسب با مواد غیر قابل اشتعال پر شود. این کار باعث می‌شه لوله اصلی آسیب نبینه و اگه دیوار ترک بخوره، گاز نشتی نکنه.” امیر یادداشت برداشت و پرسید: “اگه جنسش بد باشه چی می‌شه؟”
آقا رضا لبخندی زد و گفت: “اون وقت باید کل سیستم رو بازسازی کنی، که هم وقت‌گیره هم گرون! همانطور که در بخش مشخصات مواد و مصالح در مبحث هفدهم آمده، لوله‌های فولادی باید بدون درز (مانیسمان) و یا درز جوشکاری شده مطابق با استانداردهای معتبر ملی یا بین المللی باشند و برای استفاده در سیستم گازرسانی مناسب تشخیص داده شوند. همچنین لوله‌ها باید از نوع مقاوم در برابر خوردگی بوده و در صورت نیاز با روش‌های مناسب محافظت شوند.“
در آخر، آقا رضا یک نکته دیگه هم گفت: “فاصله بست‌ها هم قانون داره. برای لوله‌های با قطر کم، هر یک متر و نیم یه بست می‌خواد، ولی برای قطرهای بزرگ‌تر، فاصله کمتر می‌شه. اینجوری مطمئن می‌شیم که هیچ لرزشی به سیستم فشار نمیاره.”
امیر اون روز با سه درس مهم به خونه برگشت: مهار درست لوله‌ها با بست‌ها، استفاده از لوله محافظ برای عبور از دیوار و کف، و اهمیت انتخاب مصالح مناسب. فکر کرد که این تازه شروع ماجراجوییش تو دنیای تأسیسات گازیه!