هنر خیابانی به نوعی از آثار هنری اطلاق می‌شود که در مقابل آثار هنری رسمی موزه‌ها، کلیساها و گالری‌ها سربرآورده است. این آثار هنری، گاهی به‌اشتباه با هنر گرافیتی برابر در نظر گرفته می‌شوند، اما باید دانست که گرافیتی زیرمجموعه‌ای از هنر خیابانی می‌باشد.
گرافیتی شامل دیوارنوشته‌ها، انواع طراحی‌هایی که روی دیوارها صورت می‌گیرد یا حتی کندن لایه‌های گچی دیوار به منظور طراحی شکل مورد نظر، می‌باشد. این در حالی است که هنر خیابانی اعم از گرافیتی است. چسباندن پوسترهای مختلف، استفاده از استنسیل به عنوان الگوی طراحی یا زدن برچسب‌های مختلف روی دیوار را نمی‌توان در حوزهٔ گرافیتی قرار داد. همهٔ این هنرها جزئی از طیف گستردهٔ هنر خیابانی محسوب می‌شوند.
هنر خیابانی نوعی از آثار هنری است که در ساختمانهای اطراف ، خیابان ها ، قطارها و سایر سطوح عمومی در معرض دید عموم قرار می گیرد. یک انگیزه رایج این است که ایجاد هنر به شکلی که از فضای عمومی استفاده می کند ، به هنرمندانی که ممکن است در غیر این صورت احساس محرومیت از خود نشان دهند ، اجازه می دهد تا به مخاطب بسیار گسترده تری نسبت به سایر سبک ها یا گالری ها دسترسی پیدا کنند. در حالی که هنرمندان گرافیکی سنتی در درجه اول برای تولید اثر خود از رنگ اسپری استفاده کرده اند ، “هنر خیابانی” می تواند سایر رسانه ها مانند هنر کاشی کاری معرق ، هنر استنسیل ، هنر برچسب ، نقاشی های دیواری معکوس ، مجسمه های “قفل روشن” ، گندم کاری ، چوب کشی ، بمباران نخ و متعادل کردن سنگ را در بر بگیرد.
فرم های رسانه ای جدید مانند نمایش ویدیویی روی ساختمانهای بزرگ شهری ابزاری است که به طور فزاینده ای در دسترس هنرمندان خیابانی قرار گرفته است. در دسترس بودن سخت افزار و نرم افزار ارزان قیمت باعث می شود تا چنین آثار هنری با تبلیغات سازمانی رقابتی شوند. بدین ترتیب هنرمندان می توانند بوسیله رایانه های شخصی خود به صورت رایگان هنری ایجاد کنند که با سود شرکت ها رقابت کند.